weimaraner lovina

Weimaraner Lovina - managing director van Lovina Interior & Lifestyle
Weimaraner Lovina - managing director van Lovina Interior & Lifestyle

over lovina

 

Lovina is geboren op 24 februari 2016 bij kennel Sturm und Drang van Sjef en Cassandra Kogeler in Dreumel. De eerste weken was haar naam 'Noella pupje grijs'  De moeder van Lovina is Joy  en haar papa is Flanders Joy Kien Hunter. 

 

In totaal waren er negen puppies. Vijf reutjes en vier teefjes. Het was spannend of we in aanmerking zouden komen voor zo'n grijze beauty want er was een wachtlijst. Gelukkig hoorden we na een paar weken dat één van de pups voor ons was. Welke het zou worden moesten we nog even afwachten. Er werd gekeken welke pup het beste bij de eigenaar past. Wij hadden stiekem een kleine voorkeur voor 'pupje grijs Noella' en we hebben haar ook gekregen.

Toen Lovina 7 weken oud was mochten wij haar ophalen. Wat een schatje! We hebben 15 jaar (!) een labrador gehad en we waren even vergeten hoeveel werk het is om een pup in huis te hebben. Dat was weer even wennen, maar wel heel erg leuk.

De kennismaking met de twee katten verliep soepel. Op de eerste foto samen met de oude poes Katja, toen 16 jaar. Op de foto bij het water loer%.t ze samen met kater Moos van 4 naar de eendjes.

Met haar gezondheid ging het na een paar weken niet zo goed. In plaats van een mollige pup werd ze met de dag magerder. Een uitgebreid onderzoek wees uit dat ze leed aan EPI (Exocriene Pancreas Insufficiëntie) Een aandoening waarbij de werking van de alvleesklier bijna nihil is. Haar alvleesklier werkte maar voor 10%. Dat betekent dat ze het voer dat ze binnenkreeg niet verteerd werd en ze constant last had van diarree. Toen de diagnose echter gesteld was, was er gelukkig ook een oplossing. Ze moet de rest van haar leven voorverteerd voer krijgen. Dat doen we door middel van pancreaspoeder in combinatie met backing soda. Eén van de bijkomende problemen bij deze aandoening is ook een vitamine B12 tekort. De eerste maanden van haar leven werd dit door middel van een (pijnlijke) injectie toegediend. Dit resulteerde in extreme angst voor de dierenarts. Samen met de DA hebben we er toen voor gekozen om te proberen of een hoge dosis vitamine B12 capsule het gewenste effect zou hebben. Gelukkig! Dat ging goed. 

We hadden al snel weer alles op de rit en kregen een pup die groeide als kool.

Lovina is er dol op om door het bos of over het strand te rennen. Als een blij ei gaat ze er bij het woordje 'vrij' als haas vandoor.

Even roepen of fluiten en ze komt weer aan gegaloppeerd. Behalve.... die ene dag in januari 2020. We wandelden in een voor haar heel bekend bos. Fluiten, roepen, geen reactie. Na tien minuten wist ik: dit is mis! Direct de dierenambulance gebeld en binnen een kwartier waren er twee auto's ter plaatse om te gaan zoeken en stond ze op de op faceboek op de website van de dierenambulance als vermist. Na 4 uur (!) kreeg ik het bericht dat ze was gesignaleerd. Ze was haar jachtneus achterna gerend blijkbaar. En nog voordat de medewerkers haar hadden kunnen vangen stond mevrouw met haar tong op haar vestje op eens weer naast me. Ik in tranen, zij totaal niet onder de indruk.

Inmiddels is Lovina alweer bijna 6 jaar oud.